MÖVLUDUN MÜBARƏK, YA RƏSULALLAH

Sən gəldin, dünyamız açdı gül, çiçək,
Çarəsiz qəlblərə gəldi ümidtək.
Sənin zikrin etsə bəndələr hər an,
İçəcək cənnətdə Kövsər suyundan.
Mövludun mübarək, ya Rəsulallah!
***
Sən bizə Quran tək nemət gətirdin,
Ondadır həqiqət, İslami bir din.
Açıb, açacaqdır elmin sirlərin,
Hələ çox qafillər tapacaq səhvin.
Mövludun mübarək, ya Rəsulallah!
***
Xəlifə, canişin İmam Əlidir.
Gördükdə haqsızlıq, yad et Əlini.
Haqsız qarşısında dönməzlik edər,
Dilənçi gördükdə dizi titrəyər.
Mövludun mübarək, ya Rəsulallah!
***
Sənin bənzərindi Əliəkbərin.
Qardaşlıq dastanı Əliəkbərin.
Kərbəla şəhzadəsi təşrif buyurdu,
Yerdə də, göydə də məclis quruldu
Mövludun mübarək, ya Rəsulallah!
***
Yol açaq, Fatimeyi-Zəhra gəlibdi,
Cənnət xanımlarının nuru gəlibdi
Yəmən qanlarına şahid gəlibdi,
Xocalı dərdinə giryan gəlibdi
Mövludun mübarək, ya Rəsulallah!
***
İmamım gəlibdi, şahım gəlibdi
Zülfüqar sahibi, Ağam gəlibdi.
Quracaq dünyada ədalətini,
Yol açın, Mehdiyi-Mövla gəlibdi.
Mövludun mübarək, ya Rəsulallah!

Müntəzir,
"Dəyərlər"in oxucusu, 16 yaş

BU SUALLARI ÖZÜMÜZƏ VERİRİKMİ?

Hər yerdə Ağanın izinin sorağını axtarırıqmı?

Hara getsək, harda olsaq hər zaman qəlbimizin bir yerində, hər an Ağanın xəbərini gözləyirikmi?

Görəsən dünya məşğuliyyəti başımızı qatanda, Ağanın intizarında olduğumuzu xatırlayırıqmı?

Hər hansısa bir hadisəyə şahid olduqda, Əhli-beytin (ə) səhnələrini bildiyimiz qədərincə yadımıza salırıqmı?

Əlimizə su aldıqda və onu içməyə hazırlaşdıqda, şəhidlər sərvəri İmam Hüseynin (ə) susuz körpələrini və qardaşı Əbəlfəz ağanın su dalınca gedib və qollarının qələm olduğunu yadımıza salırıqmı?

Və yaxud da yanmış qapı gördükdə anamız Fatiməyi-Zəhranı (s.ə) yadımıza salırıqmı?

Əlimizə gül alıb iylədikdə Ağamızın ətrini axtarırıqmı?

Qanadı sınmış quş görəndə İslam torpaqlarını yadımıza salıb, sonra isə bu qanadı sınmış quş kimi hürr olmadığımızı anlayırıqmı ?

Yoxsa ki, hələ bunları görəndə heç ağlımızdan belə keçirtmirik ki, nə üçün yaşayırıq. Nəyə görə İmam Hüseynin (ə) susuz qalmasını, şəhid olmasını, Əli Əsğərini, Əli Əkbərini, Rüqəyyəsini nə üçün qurban verdiyini araşdırmışıqmı?

Yoxsa hələ araşdırmamışıq?

Bəlkə də dünya başımızı o qədər qatıb ki, tarix qalsın bir yana, indiki dövrümüzdə olan bu qədər zülmlərə, haqsızlıqlara hələ də fikir vermirik? Yəmənin, Qəzzanın, Kəşmirin, Pakistanın, Fələstinin, Şuşanın və başqa İslam torpaqlarının nə vəziyyətdə olduğunu araşdırmırıq?

Günümüzün heç olmasa bir saatında da olsun, oturub xəbər xidmətlərindən, məlumat mərkəzlərindən, qəzetlərdən, saytlardan və s. ünvanlardan bu məsələləri öyrənirikmi?

Yoxsa ki, hələ bu qədər haqsızlıqlara susuruq?!

Görəsən daha nə olasıdı ki, biz ayılaq?

Məscid sökməkdən, azanlarımıza qadağa qoymaqdan, təhsil sahəsində ana və bacılarımıza yaradılmış bu qədər narahatçılıqdan başqa daha nə olmalıdı ki, biz özümüzə qayıdaq və Allahın dərgahında olduğumuzu anlayaq?! Özümüzü, öz durumumuzu islah edək ki, ətrafımızı da islah edə bilək? Bilək ki, bizdən soruşulacaq: qardaş və bacılarınıza edilən bu qədər haqsızlıqlar müqabilində siz bu dünyada nə etdiniz? Özünüzlə nə etdiniz, öz ətrafınızla nə etdiniz? Ətrafa bilik nurunu, mərifət nurunu saçdıızmı?

Biz gərək anlayaq ki, intizar saxlayırıq. Boynumuzda gündəlik vəzifələrimiz var. Göydən məgər daş yağmalıdır ki, ayılaq. Bərkədə bu olanlar bizim edə bilib və bilməyəcəklərimizin nəticəsidir...

Görəsən, elm və texnologiya dünyası olan çağdaş dünyada biz İslam üçün nə töfhələr vermişik, xalqımız üçün nə töfhələr vermişik ?

Yoxsa din, islam, Quran, namaz və s. kimi vacibatlar ancaq yas məclislərində, ancaq bayramlarda yadımıza düşür ki, bu gün bayramdır, gərək məscidə gedim bayram namazı qılım...

Görəsən onda necə müsəlmanıq ki, Peyğənbərimizin (s) bizlərə qoyub getdiyi əmanətlərlə belə davrandıq?!

Görəsən necə qardaşıq ki, qardaşımız əzab çəkəndə biz onunla heç maraqlanmırıq...

Amma biz evdə bir dolu dolab libasımız ola-ola saatlarla dünyanın ən bahalı dükanlarını gəzməyə vaxt tapırıq. Yaxşı vaxt tapırıq doslarımızla saatlarla mənasız, əhəmiyyətsiz mövzülardan danışaq. Biz vaxt tapırıq internet məkanından və yaxud da onlarla kino diskləri alıb hamısına bir gündə baxaq. Və bu səhifəni çox uzatmaq olar. Amma bu da israf olar.

Allah bizləri ən azı bir dəfə olsun bu suallarla yaşatsın. Amin!

Müntəzir,
“Dəyərlər”in oxucusu, 16 yaş

ANAMIZ FATİMƏYİ-ZƏHRAYA (s.ə.) ÜMMƏTİNDƏN MƏKTUB

Anacan, ümmətin çarəsiz halda qum dənələri kimi parçalanıb. Başına min bir müsübət gətirilib və gətirilməkdədir. Dünyanın harasında ki, bomba səsləri, fəryad səsləri gəlir - orada sənin ümmətin yaşayır. Anacan, körpələr, bacılar, analar, qocalar zülm içində yaşayırlar. Bəziləri zalım düşmən tərəfindən şəhid edilib və edilməkdədirlər. Texnika nə qədər inkişafda olursa, onun müsbət və mənfi cəhətləri də günbəgün çoxalır. Müsbət cəhətləri bundan ibarətdir ki, insanlar artıq bir ölkədə oturub, başqa ölkədəki xəstəni əməliyyat edirlər. Halbuki, qədimdə ümmətin xəstələri min bir əziyyətlə xəstəxanaya aparılırdı. Bəziləri sadəcə bir neçə gün və yaxud da bir neçə saat tibb ocaqlarına gecikdiyi üçün dünyasını dəyişirdi. Amma indi bu məsələ xeyli sürətdə azalıb və azalmaqdadır. Min bir əziyyətlə atlarla, dəvələrlə, ayaqla o müqqəddəs torpaqlara gedərdilər. Lakin indi texnologiya o qədər inkişaf eləyib ki, artıq Məşhədə, Məkkəyə, Mədinəyə, Bəqi torpaqlarına, oğlun İmam Hüseynin (ə) susuz Kərbəla səhralarına, Rüqqəyyə xanımın: “Atacan!” deyə-deyə o yana-bu yana qaçan yerlərə, Əbəlfəzl-Abbasın qollarının qələm olunduğu yerlərə, o Kərbü-bəlayə və digər müqqəddəs yerlərə rahat şəkildə bir neçə saata çatmaq olur. Texnologiya o qədər inkişaf edib ki, artıq insan yerin dibinə gedib çıxıb. Dağların zirvəsini fəth eləyib, dənizlərin dibinə gedib çatır. Texnologiya o qədər inkişaf edib ki, telefonla bir göz qırpımında rabitə qurur bir ölkədən başqa ölkə ilə - halbuki, on səkkiz saat təyyarə ilə yoldur. Bu telefonu götürüb bir dənə “alo” deməklə onun şəkli düşür bunun telefonuna, bunun şəkli düşür onun telefonuna, onun şəklini bu görür, bunun şəklini də o görür. Bir-birini görürlər, bir-biri ilə də danışırlar. Lakin qədimdə bir məlumatı çatdırmaq üçün günlərlə yol getmək məcburiyyətində qalırdılar.
Amma, anacan, texnologiyanın müsbət cəhətləri olduğu kimi, mənfi cəhətləri də mövcuddur. Anacan, sənin əqidəni daşıyan ümmətini toplarla, bombalarla, tank və pulemyotlarla, zirehli maşınlarla, fosfor mərmiləri ilə qırırlar.
Anacan, bəzi özünü div kimi göstərib, amma əslində cücədən fərqləri olmayan zalım düşməndir ki, ümmətini qırır. Başına min bir müsibət gətirir. Bəzilərinin övladına, bəzilərinin bacı və qardaşına zülm edirlər. Bəzilərini isə anacan, gözlərinin qabağında əziz ailəsini şəhid edirlər.
Anacan, öz böyüklərinin qabağında qorxudan tir-tir titrəyən zalım düşmənlər, bir çarəsiz insan gördükdə sanki div kimi dayanırlar. Və öz müasir zülm vasitələri ilə, zirehli maşınları ilə onun üzərinə yeriyirlər. Bulduzerlərlə evini bir göz qırpımında dağıdır və talan edirlər. Məzlum bircə kəlmə ilə haqqı dedikdə, hirsindən tir-tir əsərək, ona min bir zülm verir, hətta şəhidlik məqamına qədər çıxardırlar.
Anacan, İslam torpaqları dağıdılır, talan edilir. Yəmən, Qəzza, Pakistan, Qarabağ, Əfqanıstan və başqa islam torpaqlarınin küçələri şəhid qanları ilə sulanır. Şəhid qanları ilə anaların ürəyinə dağ çəkilir.
Anacan, sən özün görürsən, bilirsən, duyursan durumumuzu. Elə isə, çarəsizlərin çarəsi, haqsızdan haqlının haqqını tələb eləyən ağamız İmam Sahib-əz-Zamanın (s.ə) zühurunu təcil etməsi üçün biz çarəsiz bəndələrin yerinə Uca Allaha dua elə.
Anacan, fəryadlar ucalır göylərə. Körpə susuz Rüqəyyənin tərəfdarları indi öz vətənlərində öz yaşıdları ilə birgə qırılırlar. Onlar da ata, ana, bibi nəvazişindən uzaq böyüyürlər. Çünki, anacan onların əziz ailələri bu gün qırılır, başına min bir müsübət gətirilir.
Anacan, bizim salamlarımızı övladın - zamanəmizin imamı İmam Zaman (ə) ağaya çatdır. Görən haçan gəlib sənin gizli qalan məzarının yerini bizlərə deyəcək? Nə vaxt deyəcək: “Bu, mənin anamın qəbridir. Bu həsrətlə gözlədiyiniz, hər yerdə gözləriniz onu axtaran anamın qəbridir”?!
Anacan, de ki, biz qırılırıq. Anacan de ki, haqsızlıq gördükdə susmadığımız üçün, izzətini əldən verməmək üçün qırılan, hətta öz əziz ailəsini itirən ümmətin İmamın (ə) yolunu gözləyir. Anacan, denən haradan ki, fəryad səsi gəlir, Ağanın tərəfdarları olan yerdir ora. Anacan, özün bizlərə bir nəzər sal. Çünki sən özün bizə haqsızlıq qarşısında səbir etməyi öyrətmisən.
Allahım, İmamın zühurunu tezləşdir...
Amin!

Müntəzir,
“Dəyərlər”in oxucusu, 16 yaş

İSLAM ALƏMİNƏ NOVRUZ GƏLƏNDƏ... (ŞER)

Oyan, dəxi qəlb Novruzu gəlir.

Adıyla-sanıyla yeni gün gəlir.

Açır bağçalarda güllər-çiçəklər.

İslam aləminə Novruz gələndə.

***

Gəlir dəstə-dəstə quşlar uzaqdan

Ucalır aləmə onların səsi.

Qönçələr gül açır bağçalarda

İslam aləminə Novruz gələndə.

***

Açar Novruzda xarı bülbülüm

Şuşa, Zəngəzür bağçalarında.

Yenidən gül açar o torpaqlarda.

İslam aləminə novruz gələndə.

***

Təbiət oyanar Novruz gələndə

Qəlblər saflaşar Şahım gələndə

Açar qəlblərdə Novruz çiçəyi

İslam aləminə Novruz gələndə...

Müntəzir,
“Dəyərlər”in oxucusu, 16 yaş

GÖRƏN RUHUN SUYU AZANDAN BAŞQA NƏ OLAR? (Şeir)

Məscidləri viran edib qutardılar.

Azanlara “qayda-qanun” yaratdılar

Növbə çatdı Qurana-kəlama

Allahın göndərdiyi o müqəddəs Kitaba

***

Anaların neçə ildir pozulur haqqı

İntizarla açırlar hər sabahı

Kimdir rahat qoymayır zəvvarı

Məkkə, Mədinə, Bəqi torpağına?!

***

Görən daha nə deyiləcək bu millətə?!

Bəlkə nəfəs almağı da öyrədək insanlara?!

Azansız, Quransız, hicabsız, kitabsız...

Çox təəccüb necə hələ nəfəs alır insanlarımız?!

***

Görən ağac susuz necə bar verər ?

Bəs insan Quran eşitmədən necə yaşar?!

Görən insan susuz necə yaşar?

Görən ruhun suyu azandan başqa nə olar?

***

Ağa hardasan sən, yetiş ey Ağa!

Yəmənli körpələr səslər ey Ağa!

Şuşada, Qəzzada məscidlər yanır

Zalımlar hökm edir fani dünyaya...

Müntəzir,
“Dəyərlər”in oxucusu, 16 yaş

YA RƏSULALLAH!

Mövluduna qəmli gəldim
Ya Rəsulallah!

Məscidləri viran qoyulmuş gəldim
Ya Rəsulallah!

Hicaba əl uzadılan vaxt gəldim
Ya Rəsulallah!

Anaları Kərbəlaya qoymayanda gəldim
Ya Rəsulallah!

Qəzzalı Əli şəhid olanda gəldim
Ya Rəsulallah!

Xocalıda övladlar əsir olanda gəldim
Ya Rəsulallah!

Övladın Mehdi (ə.f) qeyibdə olanda gəldim
Ya Rəsulallah!

Fəryadlar göyə ucalanda gəldim
Ya Rəsulallah!

Kərbəla səhnəsini eşidib gəldim
Ya Rəsulallah!

Düşmənlər vurdu Samiranı, Əl-Əksanı
Ya Rəsulallah!

Övladın Mehdi nə vaxt gələcək
Ya Rəsulallah!

Nə vaxt açacaq bizim üçün Quran sirlərini
Ya Rəsulallah!

Nə vaxt alacaq Kərbəlanın qanını
Ya Rəsulallah!

Nə vaxt açacaq Kərbəlanın yolunu
Ya Rəsulallah!

Nə vaxt alacaq İslam torpaqlarını
Ya Rəsulallah!

Nə vaxt yəmənli Rübab gülüb olnayacaq
Ya Rəsulallah!

Hər günü intizarla açarıq, hər axşam gözüyaşlı yatarıq
Ya Rəsulallah!

Şükür olsun ədalət çırağı var, açar bağlı qalan məscidləri
Ya Rəsulallah!

Bərpa edər bu məmləkətdə azan səslərini
Ya Rəsulallah!

Görən nə vaxtdı o günlər
Ya Rəsulallah!

Müntəzir,
"Dəyərlər"in oxucusu, 16 yaş

ŞER VAR Kİ... (ŞER)

Haqqı deyən şairlərin diyarısan

Məscidləri viran olan diyarısan, məmləkətim.

Öz şeriylə məscidlərə dayaq olan

Haqqı deyən şairlərin diyarısan, məmləkətim.

***
Nuh gəmisi tək parlayır pak dinimiz

Şairlərin pak nəfəsi olan diyarımız.

Qarabağın, Yəmənin var çox qəmi

Onların da var haqqı deyən şairləri.

***
Şeir var ki, nizədən də itidir,

Şeir var ki, güldən də zərifdir.

Şeir var ki, insana zindan gətirər

Şeir var ki, insanı rüsvay edər.

***
Şeir var ki, Qarabağı yada salar,

Şeir var ki, Yəməndən danışar.

Şeir var ki, zalımı coşdurar

Şeir var ki, zalımları xar edər.

***
Şeir var ki, hicabı yada salar,

Şeir var ki, şairlərdən danışar.

Şeir var ki, təqvanı yada salar,

Şeir var ki, minarədən danışar.

***
Şeir var ki, Vətən torpağından danışar.

Şeir var ki, haqqın nurundan danışar,

Şeir var ki, haqqın zəfərindən danışar,

Şeir var ki, qeybdə olan İmamından danışar…

Müntəzir
“Dəyərlər”in oxucusu

FƏLƏSTİNLİ RÜQƏYYƏDƏN YƏMƏNLİ RÜBABA MƏKTUB

http://deyerler.org/51019-felestinli-ruqeyyeden-yemenli-rubaba-mektub.html

Salam bacı, necəsən? Mən on yaşlı fələstinli Rüqəyyəyəm. Mən beşinci sinifdə oxuyuram. Düzdür, məktəbə hər zaman getmək alınmır. Tez-tez bombalayırlar. Özü də ki, son hücumdan sonra məktəbimizi hələ tam bərpa etməyiblər. Bir neçə sinif bir otaqda daldalanırıq, birtəhər dərsimizi keçirik. Sənin hekayəni eşitdim. Və çox qəmləndim. Amma onu bilməni isləyirəm ki, mən və sinif yoldaşlarım sənin qəmini öz qəmimiz hesab edirik. Və sənin şəhid qardaşını da öz qardaşımız bilirik. Və qardaşımızın haqqın tərəfini tutduğuna görə şəhid olduğunu biləndə, böyük qürur hissi keçirdik. Sinif yoldaşlarım da məsələni eşidəndə, çox qəmləndilər. Çünki, doslarımdan bir neçəsinin ən həssas nöqtəsi idi. Çünki anası, atası sənin kimi şəhid edilmişdilər. Bir neçəsi də sənin kimi qardaşlarını itiriblər. Onlar da bu məsələni eşidəndə çox qəmləndilər. Amma ən çox aramızda qəmlənən sinif yoldaşımız Salman oldu. Salman 13 yaşındadır. Və sinif otaqlarımızın demək olar ki, hamısı dağıdıldığından, biz məktəbin nisbətən yaxşı vəziyyətdə olan kiçicik bir otağında dərs keçirik. Bu kiçik sinif otağı - bir neçə yerdən mərmi həmləsinə tuş gəlmiş və bütün məktəbin uşaqlarının hamısının bir yerdə dərs keçdiyi qaranlıq bir otaqdır. Və bütün məktəbin şagirdləri bir-biri ilə sinif yoldaşıdırlar. Amma Salman səkkizinci sinifdə oxuyur. Biz ondan soruşanda ki, nə üçün sən bu qədər qəmləndin, Salman cavabında gözü yaşlı halda dedi: - Mən Rübab bacımın dərdini sizlərdən daha çox anladığım üçün bu qədər qəmlənirəm. Bu vaxt sinif yoldaşım Səkinə dedi: -Salman, mən də Rübabın hekayəsinə çox qəmləndim. Çünki, bilirəm ki, qardaş itkisi nə deməkdir. Mənim qardaşım buldozerin qarşısında dayanıb evimizin sökülməməsi üçün səy göstərəndə, düşmənin bir əl işarəsi ilə buldozerin altında qalmışdır. Və qardaşım şəhid olmuşdu. Bu zaman Salman dedi: - Amma mənim anam mənim beş yaşım olanda şəhid olub. Salmanın bu sözü arada bir qədər süküt yaratdı. Sükutu sözünə davam edən Salman pozdu: - Mənim anam nənəmgildən evə qayıdanda camaatın daha çox toplaşdığı yerdən keçirmiş. Düşmən təyyarəsi elə bu zaman camaatı sıx görüb, oranı raket atəşinə tutdu. Anam elə həmin vaxt orada idi. Fələstin xalqı həmin gün 73 ağır yaralı, 35 şəhid vermişdi. O şəhidlər arasında mənim anam da var idi. Anam sağ olanda yatmazdan əvvəl mənə nağıl danışardı... O şəhid olan gecə mən qəmli halda yatağa uzandım. Və mənim ən qəmli günlərim o gecədən sonra başladı. Çünki, artıq başımın üstə öz isti nəfəsilə mənə nağıl danışan anam yox idi. Gecələr düşmən öz tank və topları ilə atəş açanda, mən artıq əvvəlki kimi yerimdən qorxu içində oyanıb təlaşla anamın qoynuna qaçıb sarıla bilmirdim, çünki anam aramızda yox idi. Düşmən hər dəfə atəş açanda başımı anamın sinəsinə bərk-bərk sıxa bilmirdim. Uşaqlarla həyətdə oynayarkən düşmən əsgərlərinin zirehli maşınlarını görən zaman qaçıb anama doğru gedə bilmirdim. Bəzən qaçan vaxtı ayağım ilişib yıxılanda mənim yaramı nəvazişlə sarıyan anam artıq yox idi. Çünki mənim anam şəhid olmuşdu. Amma yəmənli Rübabın həm atası, həm anası və həm də qardaşı artıq yoxdur. Çünki, onlar şəhid olmuşdular. Ona görə də mən yəmənli Rübabın qəmini daha yaxşı başa düşə bilmərəm. Çünki səkkiz il ana nəvazişindən uzaq bir körpəliyimin hekayəsi mənim qəlbimdə bu qədər yara qoyub. Ancaq yəmənli Rübab canının bir parçası olan əziz ailəsini tamam itirib. Görən yəmənli Rübabın qəlbi daha neçə il sızıldayacaq?! Mən anamı şəhid olanda öz gözlərimlə görməmişəm, amma yəmənli Rübabın əziz aləsini öz gözlərinin qarşısında şəhid ediblər. Və Salman aşağıdakı bu cümlələrlə öz sözünü bitirdi: “Biz üç qardaşıq: bunun biri Qəzzadır. Biri Yəməndir. Biri isə işğal altında olan digər müsəlman torpaqarı: Qarabağdır, Kəşmirdir. Çünki bu qardaşlar eyni yaraları alırlar. Həm də günbəgün. Rüqəyyə, yəmənli Rübab bacıma məndən də salam de. Və ona de ki, ata, anası və böyük qardaşımız olan Əbəlfəz üçün darıxanda bizi yada salsın. Allah bizim bu üç qardaşımızı hər zaman diqqətdə saxlamaq imkanı versin. Amin!”.

Müntəzir,
“Dəyərlər”in oxucusu, 16 yaş

YƏMƏNLİ RÜBABIN HEKAYƏSİ

http://deyerler.org/50459-yemenli-rubabin-hekayesi.html

Yəmənli Əli (ə) tərəfdarları bu gün qırılır, başına min bir müsübət gəlib və gəlməkdədir. Və günahları da fəqət bundan ibarətdir ki, Əli (ə) tərəfdarlarıdırlar. Onlardan biri də yəmənli Rübab xanımdır.

O, hələ 3 yaşlı Yəmən şahididir. Və 3 yaşı olmasına baxmayaraq, bir çox ziyalı, elm və texnologiya dünyası olan dünyada barmaqla sayılası qədər önəmli şəxslərdən daha çox şey görmüş və dünyagörüşü baxımından tamamiylə fərqlidir desək, yəqin ki, yanılmarıq. Onu bu qədər ali dəyərlərə yaxın edən - onun ata və anasının gözü qabağında güllələnməsidir. Qardaşı Əbəlfəz zalıma qarşı çıxıb və ona görə də cəza olaraq da tikanla dolu bir bir minalanmış sahədə ayaqlarından qan damlaları süzülə-süzülə o düzənlikdə yeriyəndə, yəmənli Rübab orada idi. Və Əbəlfəz öz iradəsi ilə tikan üzərində gedib özünü qurban vermirdi. O, düşmən məcburiyyətində qaldığından tikanlı düzənlikdə, mina çölündə adım-addım yeriyirdi. Çünki, zalım düşmən ata və anasının başında dayanmış və Əbəlfəz irəliləmədiyi təqdirdə, zalım bir həmləylə ata və ananı cənnətə göndərməsi haqda Əbəlfəzə xəbərdarlıq etmişdi. İndi Əbəlfəz çarəsiz halda ayağından qan damlaları qutarana qədər tikan düzənliyində, hər an minanın partlaması gözləntisində irəliləməliydi. Amma qan damlaları qutarmamalıydı, çünki zalım düşmən ən iyrənc şərtlərindən ikincisi ilə Əbəlfəzi tanış etmişdi… O şərt də bundan ibarət idi ki, əgər mina çölündə minaya ayaq basmadan şəhid olsaydı, onda ana və atasını onunla birgə cənnətə göndərəcəklərini bildirmişdilər.

Bəli, Əbəlfəzin durumu deyiləsi olmayan bir ağrılı dərddir. Gəlin görək Əbəlfəzi bu həddə çatdıran hansı əməl olub?

Əbəlfəz 18 yaşlı gənc Quran müəllimi idi. Və tikan düzənliyinə, mina çölünə gətirilmədən on gün qabaq Əbəlfəz səhər evdən Quran dərsi keçmək üçün minarəsi partladılmış məscidə gedəndə, yolda zalım düşmənin tank və pulemyotlarının işə düşdüyünü gördü. Zalım düşmən qoca, bacı, ana, körpə bilmədən əsir götürür və qarşıya çıxanları şəhid edirdi. Əbəlfəz də orada idi. Və bir uşağın əyilib daş parçasını götürüb düşmənə atdığının və qarşılığının güllə ilə verildiyinin şahidi oldu. Və həmin daş parçasını atan uşağın gülləyə tuş gəlib, şəhid olmasına dözə bilməyən Əbəlfəz, zalıma yaxınlaşıb, aşağıdakı misraları ilə zalımın coşmasına və mina çölünə qədər gedib çıxmasına səbəb olacaq sözlər dedi:

“Bir daş parçasına dözümü olmayan siz zalımlar;

Lazım olmayanda özünüzü elə göstərirsiz ki, elə bil sizdən dözümlüsü yoxdur.

Halbuki, kiçicik uşağın bir hərəkətindən titrəyirsiz”.

Zalım bilmirdi hara qaçsın, nə etsin ki, bu Allah bəndəsi sussun. Avtomata əl atdı, lakin düşündü ki, vursa, camaatla ciddi qarşıdurma yaranardı. Çünki, camaat orada Əbəlfəzi dinləyirdi. Zalım dedi:

- Sakit olmasan, daş parçası atan uşağa dəyən güllədən sənə də dəyər.

Əbəlfəz gülümsədi və cavabında dedi:

- Mənim adımı bilirsənmi?

Zalım dedi:

- Nəyimə lazımdı sənin kimi insanın adını bilim?!

Əbəlfəz dedi:

- Mənim adım Əbəlfəzdi. Və Rəsulallahın nəvəsi (s) İmam Hüseynin (ə) qardaşının, Əlinin (ə) oğlunun adını daşıdığım halda, mən susa bilərəmmi?! Sən onu məndən görməyəcəksən. Bil və agah ol. Yəmən xalqı heç bir zaman izzətinin, şəxsiyyətinin, İmamının yolundan çıxmaz.

Zalım gördü ki, məsələ uzanacaq, dedi:

- Götürün bunu və buna ən yüksək cəzanı verin.

İndi görün Əbəlfəzi, yəmənli Rübabın qardaşı edən hansı sözlər oldu:

- Allaha şükür olsun ki, gizlində və aşkarda olan əməlləri bilir və görür. Əgər Allah görür və bilirsə, onda mənə nə etsəniz, bilirəm ki, o biri dünyada bunun əcrini qat-qat artıq alacağam. Onda mənə nə etsəniz, mənə baldan da şirin gələcəkdir!

Yəmənli Rübab Əbəlfəzi o halda gördüyü halda, atasına dedi:

- Ata, qardaşımı bir də görməyəcəyəm?

Ata dedi:

- Görəcəksən.

Yəmənli Rübab sevinclə soruşdu:

- Harada, ata?

- Cənnət bağcasında, inşaallah, - deyə ata buyurdu.

Ondan sonra yəmənli Rübab dedi:

- Ata, cənnətdə kimlər olur?

Ata buyurdu:

- Haqq yolunda cihad edənlərin, haqqa qarşı susmayanların, ən ali dəyərlər naminə canından belə keçən və hətta şəhidlik məqamına qədər ucalanların yeridir cənnət.

Bu zaman partlayış səsi eşidildi. Əbəlfəz qanı axan ayağı ilə minanın üstünə çıxdı...

Bəli, bu o anlar idi ki, artıq Əbəlfəz şəhidlik məqamına ucalmışdı. Və artıq Kövsər suyundan içməyə hazır idi. O, ən ali dəyərlər uğrunda canını verən bir şəxsyiyət idi. Və səhərdən ürəyi dağlanan, ürəyi övlad sevgisi ilə yanan ana dilləndi:

- Oğul, ana südümü sənə halal edirəm. Ey, haqsızlıq görəndə susmayan oğlum... Mənim salamlarımı anamız Fatiməyi-Zəhraya (s.ə) çatdır, oğlum.

Və zalım düşmən yenə də öz sözünə sadiq qalmayıb, Əbəlfəzin ata və anasını bacısı Rübabın gözləri önündə şəhid etdi... Yəmənli Rübab yetim qaldı. “Və 3 yaşı olmasına baxmayaraq, bir çox ziyalı, elm və texnologiya dünyası olan dünyada barmaqla sayılası qədər önəmli şəxslərdən daha çox şey görmüş və dünyagörüşü baxımından tamamiylə fərqlidir desək, yəqin ki, yanılmarıq” ifadəsinin mənası, bax burada açılır...

Allah bizləri həqiqi Əli (ə) tərəfdarlarından qərar versin! Amin.

Müntəzir,
“Dəyərlər”in oxucusu, 16 yaş