CANLI QALXAN OLAN BACI-QARDAŞLARIM...

Salam olsun canlı qalxan kimi öz canlarından keçən bacı və qardaşlarıma...Qəzza müsübəti başlayandan qurtarana qədər, sionist cəlladlarının yeni-yeni oyunları üzə çıxmaqdadır। Azadlıq naminə hüquqlarına, izzətlərinə, şəxsiyyətlərinə görə qırılan Qəzza xalqı, həmdərdləri və həmməsləkləri olan yəmənli bacı və qardaşları ilə hər gün eyni yaralar almaqdadırlar।Bu günlərdə sionist cəlladları yenə Qəzza bölgəsində dinc əhaliyə qarşı zülmlərə başlayıblar. Buna görə də Qəzza xalqının evləri, məktəbləri, məscidləri, hətta maşın və piyada yolları darmadağın edilib. Buna görə də bütün Qəzza xalqı qum dənələri kimi küçələrə səpələniblər. Çarəsiz Qəzza xalqının bir qismi öz şəhid körpələrini basdırmaq üçün qəbiristanlıqda növbə gözləyir. Bəziləri əlinə su və süpürgə alıb darmadağın edilmiş küçələdən axan qanları yuyurlar. Bəziləri də əsir götürülmüş əziz qohum və qonşularının yolunu gözləyirlər.Və getdikcə Qəzzada gecə düşürdü. Hər yerdə ağlamaq səsləri eşidilir, yaralıların inilti səsləri hər yeri bürüyürdü. Qəzza xalqı gecəni harada keçirəcəkləri haqda fikirləşirdilər.Bəziləri deyirdi:- Bəlkə bu gecəni üç ay bundan qabaq bizim üçün göndərilən çadırlarda keçirək?Bu zaman Qasım əmi dedi:- Bəs gərək bir yer tapaq ki, bu məzlum xalqı ora topalaya bilək. Amma belə yer yoxdur. Çünki maşın yollarını belə bombalayıblar.Və bu zaman yer axtarmaq üçün gedən Salman əmi uzaqdan gələrək Qəzza xalqına üzünü tutub dedi:- Qabaqda bir yer var, amma ora da palçıqdır. Mən təklif edirəm ki, axtarışa davam edək.Artıq gecə düşmüşdü. Qəzza xalqı çarəsiz halda o palçıqlı yerdə çadır salmağa başlamışdı. Çünki salamat yer yox idi. Bu zaman zalım düşmənin hücum səsləri uzaqdan eşidilməyə başladı. Məzlum Qəzza xalqı silahsız halda, əllərinə darmadağın edilmiş evlərdən olan daş parçalarını götürüb, işğalçıların üzərinə atmağa başladılar. Bu vaxt Qasım əmi gözləri üç yaşlı oğlu Əliəsğəri axtarırdı. Zalım düşmən getdikcə Qəzza xalqının məskunlaşdığı palçıqlı yerə yaxınlaşırdı. Qasım əmi isə oğlunu zalım düşmənlərin arasında axtarırdı. Bu zaman uşağı sionist cəlladlarının əsgərlərindən birinin əlində gördü. Və zalım düşmən özünü qorumaq məqsədi ilə oğlunu canlı qalxan kimi daşların qarşısına tutduğunun şahidi oldu. Gözündən yaşlar süzülə- süzülə oğluna tərəf qaçdı. Oğluna tərəf qaçmağa başlayanda, sionist cəlladlarının mərmisinə tuş gəldi. Bundan sonra Qasım əmi oğlunun artıq şəhid olduğunu və hər tərəfinin daş parçalarının izindən qana bulandığını gördü. Və Qasım əmi şəhidlik mərtəbəsinə ucaldı…Gecəni mərmi tuşuna tutulmuş çadırlarda keçirən Qəzza xalqı səhəri diri gözlə açdı. Və alınan pis xəbər onların qəmini bir azda çoxaltdı... Bu da bundan ibarət idi ki, Yəmən xalqının evləri, məscidləri, məktəbləri bu səhər darmadağın edilmişdi. Yəmən xalqı çox sayda şəhid verdiyini və tibb ocaqlarının partladıldığı üçün işləmədiyindən, yaralıların da şəhid olduğunu eşitdilər. Qəzza xalqı çarəsiz halda mərmilənmiş çadırları yığmağa başladılar.Evlərindən didərgin düşən Qəzza xalqı yemək axtarmağa çıxdı. Yemək axtaranların içində iki qardaş: Abdullah və Hikmət də var idi. Sionistləri yanından keçəndə sökük bir çörək bişirən yer gördülər. Və çörəyin iyi onların burunlarına dəydi. İki qardaş xalqının bu gün ac qalmayacaqları üçün sevinərək oraya tərəf qaçdılar. Oraya çatdıqda, Əli əmi gözü yaşlı halda onları qarşıladı. Iki qardaş heç gəlməklərinin səbəbini belə demədən, Əli əmi bu səhər bişirdikləri çörəklərin hamısını onlara verdi. Abdullah və Hikmət sevincli halda məzlum xalqının yanına qayıtmağa başladılar. Bu zaman sionist cəlladlarının iki əsgəri onların qabağını kəsdi. Sonra heç onlara bir addım atmağa macal vermədən, əllərindəki çörəkləri onlardan aldılar. Bu zaman Abdullah və Hikmət özlərini müdafiə məqsədi ilə əllərinə daş parçası alıb onlara vurdular. Və sionist cəlladları yerə yıxıldılar. Bundan sonra qardaşlar haqları olan mallarını alıb oradan uzaqlaşdılar.Səhərki hadisəyə görə düşmən günorta vaxtı Qəzza xalqının üzərinə yeridi. Və tank və mərmilərlə onları atəşə tutdular. Qəzza xalqı o gün 123 şəhid və 56 yaralı verdi. Bu şəhidlər içində İntizar ananın oğlu Qüdrət də var idi. Intizar ana şəhidlərin içində oğlunu axtarırdı. Oğlunun məscidin pilləkanlarından yerə sərilmiş vəziyyətdə gördükdə dedi:- Allahım, bu qurbanı bizdən qəbul et!Sonra İntizar ana sözünə davam edərək dedi:- Ağam, görürsən, başımıza nə qədər zülm gətirdilər. Görürsən nə qədər ölüm üz verdi bizə. Yetiş artıq biz qırılırıq, yara alırıq, ac qalırıq, uşaqlarımızı canlı qalxan kimi öz məqsədləri üçün istifadə edirlər. Yetiş Ağam, körpələr səni gözləyir.Bu sözlərdən sönra İntizar ana da çarəsiz halda qəbiristanlıqda növbə tutmağa başladı...Bu hekayə sadəcə Qəzza və Yəmən xalqının iki günlük yaşadığı həyatdan xəbər verir. Amma bu müsübətlər müsəlman xalqının başına illərdir gətiriliir. Və çox maraqlıdır ki, bu zülmlər müsəlmanlara deyil, ayrı bir millətə edilsəydi onda da dünya susacaqdımı?Yəqin ki, yox.Bu haqsızlıq deyilmi?Allahım, İmamın (ə.f.) zühurunu təcil et! Amin.

Müntəzir,

“Dəyərlər”in oxucusu, 16 yaş