Azadlıq axtaran Fələstin xalqı bu gün də israil rejiminin belə desək arxalı çaqqalların mühasirəsi altındadı. Fələstinli bacı və qardaşlarımız hər gün min bir müsübətə gözlərini açırlar. Bu yazıda iki uşağın istəklərini sizlərə çatdırmaq istədim. Həftə sonu idi. Fələstin xalqının nümayəndəsindən biri olan Ramazan əminin aliləsi və çağdaş dünyada yaşayan İngiltərəli 10 yaşlı Conun ailəsi idi. Və onlar hər ikisi səhər tezdən ayılıb, fərqli-fərqli planları reallışdırmaq üçün gözlərini açdılar. Fələstinli bacı və qardaşlarımızdan olan Ramazan əminin oğlu 10 yaşlı Əlidən və 10 yaşlı İngiltərəli Condan danışacağıq. Səhər tezdən Con yuxudan ayılıb əlini-üzünü təzə aldıqları evdə yuyub, masa arxasına keçdi. Və anasına dedi:
- Anacan, mən bu gün şokoladla bulka yemək istəyirəm. Və ardından da bir fincan qəhvə olsa, yaxşı olar.
Amma 10 yaşlı Əli bu gün səhər yuxudan dünənləri partladılmış evlərinin həyətindəki daşın üzərindən durdu. Ata-anasını oyatmadan, qonşuların onlara gətirdikləri bir neçə ədəd quru çörəyi və qəzeti götürüb, partladılmış evlərinin həyətində ağacın kötüyündən düzəldilmiş və odun doğramaq üçün ayrılan kötüyü götürüb oraya qəzeti sərdi. Sonra ardınca quru çörəkləri qəzetin üzərinə qoyub atasını və ansını oyatdı. Və onlar quru çörəyi və odun doğramaq üçün ayrılan ağac kötüyünün üzərində yeməklərini yedilər. Sonra isə quyudan su götürmək üçün Əli ilə atası kəndin başındakı quyuya yollandılar.
Amma Con isə tosterdən keçirilmiş şokaladlı çörəyi südlü kofe ilə içdikdən sonra həftə sonu olduğundan və dərslərini elədiyi üçün otağına keçib, atasının aldığı təzə oyun diskini kompüterinə köçürmək üçün getdi. 10 yaşlı Əli isə atası ilə quyudan qayıtdıqdan sonra evin arxasındakı karton parçalarını vərəq halına salmağa başladı. Sonra isə onları bir-bir iç-içə yığaraq, dəftər halına salmaq üçün çox çalışdı. Dəftərə oxşamayan vərəq toplusunda müəliminin dünən verdiyi ev tapşırıqlarını eləməyə başladı. Düzdür, Əli dünən bu dərsini etmişdi. Sadəcə dünən günorta namazından evə qayıdanda evlərinə bomba düşdüyündən, evdəki kitab-dəftər - bir sözlə, bütün ləvazimatlar hamısı yanıb kül oldu. Bu səbəbdən Əli bu gün bayırda daşın üzərində yatmışdı. Sonra isə Əli odun kötüyünün üzərinə bu gün nazik kartondan düzətmiş dəftərə bənzər vərəqləri qoyub, dərsini eləməyə başladı. Sabah məktəbə gedəcəyinə böyük həvəslə çalışan Əli, bir tərəfdən də birdən müəllimin bu vərəq parçalarını bəyənməyib və onun yay mövsümü ilə əlaqədar yazdığı inşanı oxumamasından qorxurdu. Və istərdim inşanın içindəki cümlələrlə siz əziz oxucuları tanış edəm. İnşa sanki yay xatirələri deyil, hansısa qanlı matəmin tarixindən bəhs edirdi. Çünki Əli bu yay mövsümündə qonşusu və ən yaxın sinif yoldaşı olan Əhmədin düşmənə daş atdığına görə düşmən tankının altında qaldığını öz gözləri ilə görmüşdü. Və bu hissəsini də inşasında qeyd etdiyi zaman, Əhmədin ona ad günündə bağışladığı taxtadan düzəldilmiş ev maketini cibindən çıxarıb əlində tutdu. Və dedi:
- Əhməd, darıxma, bir gün gələcək, biz Fələstin xalqına səs verən tapılacaq. Bizim başımıza gətirilənlərin bir gün açığı çıxacaq.
Və sonra ev maketini cibinə qoyub inşasını yazmağa davam etdi. Çünki inşaya yay ərzində başına nə gəlib, onu yazmalı idi. Ən maraqlısı budur ki, hələ bu az imiş kimi, Əli öz ata-baba yurdu olan evini dünən axşam tam olaraq itirmişdi. Bu səbəbdən dedim ki, inşa elə bil hansısa matəmin tarixindən bəhs edir. Amma hələ inşa qutarmayıb...
Hə, mən unutdum hələ onu deyəm ki, məktəbləri bir ay bundan qabaq darmadağın edilib və bu səbəbdən məktəb tikilənə qədər müəlliminin evində dərs keçəcəklər. Bu isə inşanın birinci sətirində gedirdi. “Və evdə birinci, ikinci, üçüncü, yeddinci sinifdə oxuyan uşaqlar birgə oturub eyni zamanda, eyni məkanda - bir otağın içində dərsimizi keçirik deyə” - 10 yaşlı Əli balaca əlləri ilə inşasını yazmağa davam edirdi. Con isə oyunu köçürüb, hansı oyun olduğuna baxırdı. Və hazırkı diskin, atasına dediyi diskin olub-olmadığını araşdırırdı. Conun anası otağa girib dedi:
- Dərslərini yerinə yetirmisən?
Con, “bəli” cavabını verdi. Bu zaman anası onun yazdığı inşaya nəzər yetirdi ki, görsün hərf səhvi var, yoxsa yox. Üzəri güllü-bəzəkli üz ilə örtülmüş dəftəri anası götürüb yoxlamağa başladı. İnşanın içində yazılan bəzi nöqtələrlə siz əziz oxuyuculara tanış etmək istərdik. Con inşasında bu yay Parisə və Londona getməyindən, sonra isə gəlib bağ evlərində məktəb başlayana qədər qalıb qonşusu və dostu olan Markla oynadıqlarından danışırdı. Onların hər gün üzgüçülük dərsinə, sonra hər səhər velosipedlə futbol meydançasına qədər gedib, orada axşama qədər futbol oynadıqlarından inşada bəhs edilirdi.
Əli isə inşasını bitirib qonşusu Rübab xaladan bir ədəd torba almaq üçün anasından icazə istədi. Anası bunun nə üçün istədiyini soruşduqda, 10 yaşlı Əli belə cavab verdi:
- Anacan, vərəqlərdə yazdığım inşanı torbanın içərisinə qoymaq istəyirəm. Bir də evdən bayaq qələm tapmağa gedəndə tapdığım üzəri bir az yanmış riyaziyyat kitabını və inşanı onun içinə qoyum ki, dərsdə vərəqlər və kitab səpələnməsin.
Anasından icazə alan 10 yaşlı Əli, qonşuları Rübab xalagilə yollandı. Rübab xala ondan nə istədiyini soruşduqda, Əli sevincli və həyəcanlı şəkildə dedi:
- Rübab xala, sizdə bir dənə balaca torba olmaz?
Rübab xala bunu nə üçün istədiyini soruşduqda, Əli dedi:
- Sabah məktəbə gedəcəm, amma dəftərimi və kitabımı qoymağa heç nə tapmadım. Bu səbəbdən istərdim ki, bir dənə torba verəsiz, onu çanta kimi istifadə edim.
Rübab xala nitqi tutulmuş və gözləri yaşarmış halda titrək səslə dedi:
- Burada gözlə, indi gəlirəm.
Bütün bu müsübətlərə baxmayaraq, 10 yaşlı Əli bir torba aldığından və sabah məktəbə bu torbanın içinə kitab-dəftərlərini qoyub gedəcəyindən o qədər sevicli idi ki, bunu adi sözlə ifadə etmək mümkün deyildi.
Con kompüter oyununu bitirdikdən sonra anasının yanına gedib dedi:
- Anacan, günorta haraya gəzintiyə çıxacağıq?!
Anası ona bu gün həyətlərindəki parka çıxa biləcəklərini oğlu Cona dedi. Con isə cavabında çox qəmqin halda dedi:
- Mən bu gün lunaparka getmək istərdim. Çünki, dünən televiziyada yeni attraksionun gəldiyini dedilər və bu gün sinif yoldaşlarımın çoxu oraya gedəcək, mən də oraya getmək istəyirəm.
Çox uzun danışıqlardan sonra anasını razı salan Con, çox sevincli halda lunaparka getmək üçün geyinməyə getdi. Əli isə atasına kömək lazım olub-olmadığını öyrənmək üçün onun yanına getdi. Atası isə darmadağın edilmiş evin qalıqlarını toparlamaqla məşqul idi. Atasına gəlib yaxınlaşdıqdan sonra Əli dedi:
- Ata, sənə nə kimi köməyim dəyə bilər?
Atası isə ona toparlamaq istədiyi yükün ağır olduğunu, bu səbəbdən də onun yanında dayanıb yazdığı inşanı ona oxuya biləcəyini dedi. Əli isə sevincli halda yazdığı inşanı atasına oxudu. Atası isə inşanı axıra qədər dinləyə bilmədi. Gözləri dolmuş şəkildə dedi:
- Bir gün gələcək, İmam (ə.f) zühur edəcək, bu zaman sənin dostun Əhmədin intiqamını, bu darmadağın evin hesabını arxalı çaqqallar və fitnəkar rejimlərdən alacağıq!
Axşam artıq düşmüşdü. Con sevincli halda artıq evə qayıdırdı. Evdə axşam yeməyini yeyib, atasının bu il aldığı çantaya sabahkı kitablarını qoymağa başladı. Sonra isə dişlərini fırçalayıb çarpayısına uzanıb yatdı.
Əli isə atasına inşanı danışıb qutardıqdan sonra qonşuları Rübab xala gilə getdilər. Çünki, bu gün Rübab xala onları qonaq çağırmışdı. Yeməkdən isə quru çörək və bir qədər də süd var idi. Quru çörəyin olması isə bundan ibarət idi ki, iki gün əvvəl kəndin çörək sexinə bomba və raket zərbələri endirilmişdi. Bu səbəbdən kənd əhalisi çörək maşınında nə qədər çörək var idisə, onunla kifayətlənməli və çörəkdən qənaətlə istifadə etməli idi. Sonra isə Ramazan əmi ailəsi ilə birgə darmadağın edilmiş evlərinin həyətlərində bu dəfə daşın yox, taxtanın üzərində yatdılar. Amma Əli sabahkı dərsi fikirləşərək gözlərini yumub yatdı.
Bu, bir gün ərzində Fələstinli və İngiltərəli uşağın başına gələn hadisə idi. Və bu səbəbdən deyirəm ki, azadlıq axtaran Fələstin xalqının səsinə səs verin. Biz öz yerimizdə-yurdumuzda yatan zaman, onlar daşlar üzərində yatırlar. Biz səhəri 3-4 cür yemək çeşidi ilə qarşılaşırıqsa, onların yalnız bir seçimi olur. Onlar məktəbin ləvazımatlarının dərdini, fikrini çəkir. Biz isə bu gün həftə sonu hara gedəcəyimizin, hansı attraksiona minəcəyimizin dərdini çəkirik. Amma azadlıq axtaran Fələstin xalqına hamı ən azı öz dualarında, öz qəlbində səs versin. İnsan ən azı qəlbində narahatlıq keçirməlidi. Məncə başqa şərhə ehtiyac yoxdu.
Allah İmamın (ə.f.) zühurunu təcil eləsin. Amin.
- Anacan, mən bu gün şokoladla bulka yemək istəyirəm. Və ardından da bir fincan qəhvə olsa, yaxşı olar.
Amma 10 yaşlı Əli bu gün səhər yuxudan dünənləri partladılmış evlərinin həyətindəki daşın üzərindən durdu. Ata-anasını oyatmadan, qonşuların onlara gətirdikləri bir neçə ədəd quru çörəyi və qəzeti götürüb, partladılmış evlərinin həyətində ağacın kötüyündən düzəldilmiş və odun doğramaq üçün ayrılan kötüyü götürüb oraya qəzeti sərdi. Sonra ardınca quru çörəkləri qəzetin üzərinə qoyub atasını və ansını oyatdı. Və onlar quru çörəyi və odun doğramaq üçün ayrılan ağac kötüyünün üzərində yeməklərini yedilər. Sonra isə quyudan su götürmək üçün Əli ilə atası kəndin başındakı quyuya yollandılar.
Amma Con isə tosterdən keçirilmiş şokaladlı çörəyi südlü kofe ilə içdikdən sonra həftə sonu olduğundan və dərslərini elədiyi üçün otağına keçib, atasının aldığı təzə oyun diskini kompüterinə köçürmək üçün getdi. 10 yaşlı Əli isə atası ilə quyudan qayıtdıqdan sonra evin arxasındakı karton parçalarını vərəq halına salmağa başladı. Sonra isə onları bir-bir iç-içə yığaraq, dəftər halına salmaq üçün çox çalışdı. Dəftərə oxşamayan vərəq toplusunda müəliminin dünən verdiyi ev tapşırıqlarını eləməyə başladı. Düzdür, Əli dünən bu dərsini etmişdi. Sadəcə dünən günorta namazından evə qayıdanda evlərinə bomba düşdüyündən, evdəki kitab-dəftər - bir sözlə, bütün ləvazimatlar hamısı yanıb kül oldu. Bu səbəbdən Əli bu gün bayırda daşın üzərində yatmışdı. Sonra isə Əli odun kötüyünün üzərinə bu gün nazik kartondan düzətmiş dəftərə bənzər vərəqləri qoyub, dərsini eləməyə başladı. Sabah məktəbə gedəcəyinə böyük həvəslə çalışan Əli, bir tərəfdən də birdən müəllimin bu vərəq parçalarını bəyənməyib və onun yay mövsümü ilə əlaqədar yazdığı inşanı oxumamasından qorxurdu. Və istərdim inşanın içindəki cümlələrlə siz əziz oxucuları tanış edəm. İnşa sanki yay xatirələri deyil, hansısa qanlı matəmin tarixindən bəhs edirdi. Çünki Əli bu yay mövsümündə qonşusu və ən yaxın sinif yoldaşı olan Əhmədin düşmənə daş atdığına görə düşmən tankının altında qaldığını öz gözləri ilə görmüşdü. Və bu hissəsini də inşasında qeyd etdiyi zaman, Əhmədin ona ad günündə bağışladığı taxtadan düzəldilmiş ev maketini cibindən çıxarıb əlində tutdu. Və dedi:
- Əhməd, darıxma, bir gün gələcək, biz Fələstin xalqına səs verən tapılacaq. Bizim başımıza gətirilənlərin bir gün açığı çıxacaq.
Və sonra ev maketini cibinə qoyub inşasını yazmağa davam etdi. Çünki inşaya yay ərzində başına nə gəlib, onu yazmalı idi. Ən maraqlısı budur ki, hələ bu az imiş kimi, Əli öz ata-baba yurdu olan evini dünən axşam tam olaraq itirmişdi. Bu səbəbdən dedim ki, inşa elə bil hansısa matəmin tarixindən bəhs edir. Amma hələ inşa qutarmayıb...
Hə, mən unutdum hələ onu deyəm ki, məktəbləri bir ay bundan qabaq darmadağın edilib və bu səbəbdən məktəb tikilənə qədər müəlliminin evində dərs keçəcəklər. Bu isə inşanın birinci sətirində gedirdi. “Və evdə birinci, ikinci, üçüncü, yeddinci sinifdə oxuyan uşaqlar birgə oturub eyni zamanda, eyni məkanda - bir otağın içində dərsimizi keçirik deyə” - 10 yaşlı Əli balaca əlləri ilə inşasını yazmağa davam edirdi. Con isə oyunu köçürüb, hansı oyun olduğuna baxırdı. Və hazırkı diskin, atasına dediyi diskin olub-olmadığını araşdırırdı. Conun anası otağa girib dedi:
- Dərslərini yerinə yetirmisən?
Con, “bəli” cavabını verdi. Bu zaman anası onun yazdığı inşaya nəzər yetirdi ki, görsün hərf səhvi var, yoxsa yox. Üzəri güllü-bəzəkli üz ilə örtülmüş dəftəri anası götürüb yoxlamağa başladı. İnşanın içində yazılan bəzi nöqtələrlə siz əziz oxuyuculara tanış etmək istərdik. Con inşasında bu yay Parisə və Londona getməyindən, sonra isə gəlib bağ evlərində məktəb başlayana qədər qalıb qonşusu və dostu olan Markla oynadıqlarından danışırdı. Onların hər gün üzgüçülük dərsinə, sonra hər səhər velosipedlə futbol meydançasına qədər gedib, orada axşama qədər futbol oynadıqlarından inşada bəhs edilirdi.
Əli isə inşasını bitirib qonşusu Rübab xaladan bir ədəd torba almaq üçün anasından icazə istədi. Anası bunun nə üçün istədiyini soruşduqda, 10 yaşlı Əli belə cavab verdi:
- Anacan, vərəqlərdə yazdığım inşanı torbanın içərisinə qoymaq istəyirəm. Bir də evdən bayaq qələm tapmağa gedəndə tapdığım üzəri bir az yanmış riyaziyyat kitabını və inşanı onun içinə qoyum ki, dərsdə vərəqlər və kitab səpələnməsin.
Anasından icazə alan 10 yaşlı Əli, qonşuları Rübab xalagilə yollandı. Rübab xala ondan nə istədiyini soruşduqda, Əli sevincli və həyəcanlı şəkildə dedi:
- Rübab xala, sizdə bir dənə balaca torba olmaz?
Rübab xala bunu nə üçün istədiyini soruşduqda, Əli dedi:
- Sabah məktəbə gedəcəm, amma dəftərimi və kitabımı qoymağa heç nə tapmadım. Bu səbəbdən istərdim ki, bir dənə torba verəsiz, onu çanta kimi istifadə edim.
Rübab xala nitqi tutulmuş və gözləri yaşarmış halda titrək səslə dedi:
- Burada gözlə, indi gəlirəm.
Bütün bu müsübətlərə baxmayaraq, 10 yaşlı Əli bir torba aldığından və sabah məktəbə bu torbanın içinə kitab-dəftərlərini qoyub gedəcəyindən o qədər sevicli idi ki, bunu adi sözlə ifadə etmək mümkün deyildi.
Con kompüter oyununu bitirdikdən sonra anasının yanına gedib dedi:
- Anacan, günorta haraya gəzintiyə çıxacağıq?!
Anası ona bu gün həyətlərindəki parka çıxa biləcəklərini oğlu Cona dedi. Con isə cavabında çox qəmqin halda dedi:
- Mən bu gün lunaparka getmək istərdim. Çünki, dünən televiziyada yeni attraksionun gəldiyini dedilər və bu gün sinif yoldaşlarımın çoxu oraya gedəcək, mən də oraya getmək istəyirəm.
Çox uzun danışıqlardan sonra anasını razı salan Con, çox sevincli halda lunaparka getmək üçün geyinməyə getdi. Əli isə atasına kömək lazım olub-olmadığını öyrənmək üçün onun yanına getdi. Atası isə darmadağın edilmiş evin qalıqlarını toparlamaqla məşqul idi. Atasına gəlib yaxınlaşdıqdan sonra Əli dedi:
- Ata, sənə nə kimi köməyim dəyə bilər?
Atası isə ona toparlamaq istədiyi yükün ağır olduğunu, bu səbəbdən də onun yanında dayanıb yazdığı inşanı ona oxuya biləcəyini dedi. Əli isə sevincli halda yazdığı inşanı atasına oxudu. Atası isə inşanı axıra qədər dinləyə bilmədi. Gözləri dolmuş şəkildə dedi:
- Bir gün gələcək, İmam (ə.f) zühur edəcək, bu zaman sənin dostun Əhmədin intiqamını, bu darmadağın evin hesabını arxalı çaqqallar və fitnəkar rejimlərdən alacağıq!
Axşam artıq düşmüşdü. Con sevincli halda artıq evə qayıdırdı. Evdə axşam yeməyini yeyib, atasının bu il aldığı çantaya sabahkı kitablarını qoymağa başladı. Sonra isə dişlərini fırçalayıb çarpayısına uzanıb yatdı.
Əli isə atasına inşanı danışıb qutardıqdan sonra qonşuları Rübab xala gilə getdilər. Çünki, bu gün Rübab xala onları qonaq çağırmışdı. Yeməkdən isə quru çörək və bir qədər də süd var idi. Quru çörəyin olması isə bundan ibarət idi ki, iki gün əvvəl kəndin çörək sexinə bomba və raket zərbələri endirilmişdi. Bu səbəbdən kənd əhalisi çörək maşınında nə qədər çörək var idisə, onunla kifayətlənməli və çörəkdən qənaətlə istifadə etməli idi. Sonra isə Ramazan əmi ailəsi ilə birgə darmadağın edilmiş evlərinin həyətlərində bu dəfə daşın yox, taxtanın üzərində yatdılar. Amma Əli sabahkı dərsi fikirləşərək gözlərini yumub yatdı.
Bu, bir gün ərzində Fələstinli və İngiltərəli uşağın başına gələn hadisə idi. Və bu səbəbdən deyirəm ki, azadlıq axtaran Fələstin xalqının səsinə səs verin. Biz öz yerimizdə-yurdumuzda yatan zaman, onlar daşlar üzərində yatırlar. Biz səhəri 3-4 cür yemək çeşidi ilə qarşılaşırıqsa, onların yalnız bir seçimi olur. Onlar məktəbin ləvazımatlarının dərdini, fikrini çəkir. Biz isə bu gün həftə sonu hara gedəcəyimizin, hansı attraksiona minəcəyimizin dərdini çəkirik. Amma azadlıq axtaran Fələstin xalqına hamı ən azı öz dualarında, öz qəlbində səs versin. İnsan ən azı qəlbində narahatlıq keçirməlidi. Məncə başqa şərhə ehtiyac yoxdu.
Allah İmamın (ə.f.) zühurunu təcil eləsin. Amin.
Müntəzir,
“Dəyərlər”in oxucusu, 17 yaş
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.